Ερευνητική Ομάδα «Κοινωνικά και Ανθρωπιστικά Ζητήματα»

Χάρις Αποστολοπούλου, 24 Δεκεμβρίου 2017

 

Η φυλετική ανισότητα και η υποβάθμιση της γυναίκας στην Ινδονησία αποτελούν σύνηθες φαινόμενο. Σε μια κοινωνία συντηρητική, με τον ισλαμισμό να αποτελεί την κυρίαρχη θρησκεία, τα δικαιώματα των γυναικών καταπατώνται καθημερινά. Ειδικότερα, σε πολλά μέρη της Ινδονησίας τοπικοί νόμοι εισάγουν διακρίσεις και στοχοποιούν τις γυναίκες, ενώ η συμμετοχή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και στην κοινωνία συλλήβδην είναι μηδαμινή.
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα περιορισμένης συμμετοχής των γυναικών στην εξουσία αποτελεί η περίπτωση της Maria Farida Indrati, της μοναδικής γυναίκας δικαστού του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ινδονησίας. Η επικείμενη λήξη της θητείας της Indrati θέτει σε αμφιβολία την εξέλιξη των συνταγματικών, ευνοϊκών προς τις γυναίκες νόμων που έχουν ως στόχο την καταπολέμηση των διακρίσεων και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεδομένου ότι το εννεαμελές συμβούλιο απαρτίζεται αποκλειστικά και μόνον από άνδρες. Εξάλλου, η ίδια η δικαστής δηλώνει πως οι απόψεις και ο τρόπος που διαχειριζόταν τις υποθέσεις ήταν εντελώς διαφορετικός από των υπολοίπων συναδέλφων της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απόρριψη από το Συνταγματικό Δικαστήριο του αιτήματος για αύξηση του κατώτατου ορίου ηλικίας για γάμο στις γυναίκες από τα 16 στα 18 χρόνια το 2015.
Επιπρόσθετα, η Ινδονησία πρόκειται για μια έντονα αποκεντρωμένη χώρα, στην οποία οι διαδικασία λήψεως αποφάσεων έχει μετατοπιστεί από την εθνική κυβέρνηση στις περιφερειακές αρχές. Επομένως, πολλοί από τους τοπικούς αυτούς νόμους – με τον ισλαμικό νόμο να υπερισχύει- δεν αναγνωρίζουν στις γυναίκες θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτό της εκπαίδευσης- η οποία συνάδει και με την με ενασχόληση των γυναικών με πολιτικά ζητήματα-, της ιδιοκτησίας και του δικαιώματος απόκτησης ανεξάρτητου εισοδήματος. Μεταξύ άλλων οι γυναίκες στοχοποιούνται, κακοποιούνται και κακομεταχειρίζονται καθημερινά. Σύμφωνα με εκθέσεις της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τη βία κατά των γυναικών, αναφέρεται πως από το 2001 έως το 2010 τα περιστατικά άσκησης βίας κατά των γυναικών έχουν αυξηθεί ραγδαία φτάνοντας τα 143.586. Σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα, φοβούμενα τον κοινωνικό κατατρεγμό, αρνούνται να παραδεχτούν και να αποκαλύψουν το περιστατικό.
Η υπόσταση αυτή του ισλαμικού νόμου πρέπει να παρακινήσει τις γυναίκες για ενεργότερη συμμετοχή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Παίρνοντας ως παράδειγμα την περίπτωση της δικαστού Indrati και δεδομένης της αύξησης του ποσοστού στο 30 τοις εκατό για τη συμμετοχή των γυναικών στο κοινοβούλιο και στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία, οι γυναίκες οφείλουν να συνεχίσουν να μάχονται για την παρουσία τους στα ανώτατα αξιώματα της χώρας τους.

 

Παραπομπές:

  1. https://www.bloomberg.com/news/articles/2017-12-18/indonesia-losing-only-female-top-justice-amid-rights-worries
  2. http://users.monash.edu.au/~clisa/papers/Gender%20Inequality%20in%20Indonesia
  3. http://www.loc.gov/law/foreign-news/article/indonesia-commission-finds-many-laws-that-discriminate-against-women/
  4. http://www.peacewomen.org/node/89807