του Εμμανουήλ Κ. Στίνη

Η Κοινωνία είναι ένα οργανωμένο σύνολο πολιτών, που συμβιούν δημιουργώντας ιστορίες, ιδεολογίες και σύμβολα. Σε μια κοινωνία, οι πολίτες ζουν σύμφωνα με κανόνες και αξίες κάτω από τη σκέπη των Δημοκρατικών Θεσμών. Επάλληλα, η κοινωνία αποτελεί έναν «ζωντανό» οργανισμό, γι’αυτό και ανάλογα των ιστορικών συγκυριών αντιμετωπίζει προκλήσεις. Μια μεγάλη, θα μπορούσε να λεχθεί, κοινωνία, είναι αυτή της Ευρωπαϊκής Οικογένειας. Ένα μωσαϊκό εθνών, πολιτών, γλωσσών, εθίμων και αξιών με ένα κοινό πολιτισμό, το Δυτικό, που έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα. Κάθε κοινωνία αντιμετωπίζει τις δικές της προκλήσεις, οι οποίες μέσω σύγχρονων θεσμικών διαδικασιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτό το μεγαλειώδες δημιούργημα των Σπινέλι, Μονέ, Τσόρτσιλ, Σουμάν, Μπεχ, Αντενάουερ, Μπέγιεν, Γκάσπερι, Χάλσταϊν, Μάνσχολτ και Σπάακ το 1950 αποτελεί τη σημερινή κορύφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τότε, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκσυγχρόνισε τις πολιτικές της και σήμερα αποτελεί παράγοντα σταθερότητας. Από το 2010 έως σήμερα, διανύει μία οκταετία προκλήσεων σε διάφορους τομείς, τους οποίους προσπαθεί με επιμονή να επιλύσει.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του Σεπτεμβρίου του 2008 έπληξε σοβαρά και την Ευρωπαϊκή ένωση, με κύριο αποδέκτη τις αδύναμες οικονομίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις αστοχίες των οικονομικών αναλύσεων και των βεβιασμένων πολιτικών πρακτικών, αντιμετώπισε όσο πιο αποτελεσματικά μπορούσε αυτήν την κρίση. Η αλληλεγγύη στις πιο αδύναμες οικονομικά χώρες κατέστη αναγκαία. Δημοσιονομικά μέτρα θεσμοθετήθηκαν σε κοινοβούλια προκειμένου να διασφαλιστούν οι εθνικές οικονομίες. Όμως, η ανεργία αποτελεί ένα από τα κύρια ζητήματα που απασχολούν τα Εθνικά Κοινοβούλια στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, η μείωση μισθών και επιδομάτων τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, οι περικοπές δαπανών στις δημόσιες υπηρεσίες, όπως στην υγεία και στην εκπαίδευση, οδήγησαν σε συρρίκνωση όχι μόνο του κράτους πρόνοιας, αλλά και στην υπολειτουργία του. Νέοι επιστήμονες μεταναστεύουν στο εξωτερικό, προκειμένου να απασχοληθούν σε εργασία που θα τους εξασφαλίσει μια ζωή καλύτερη για την οικογένειά τους. Τι γίνεται όμως με τους νέους που παραμένουν στην Ελλάδα; Αυτό το πρόβλημα απασχολεί τις ελληνικές κυβερνήσεις και αποτελεί μείζον θέμα της πολιτικής τους ατζέντας. Παρότι έχουν περάσει 8 χρόνια, η κρίση στην Ελλάδα δεν έχει τελειώσει ενώ η πλήρης σταθεροποίηση της οικονομίας της χώρας και η μείωση της ανεργίας προχωρούν με αργούς ρυθμούς.

Ένα ακόμα ζήτημα που απασχολεί την Ένωση είναι η προσφυγική κρίση. Συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, οι χώρες – μέλη της Ένωσης κλήθηκαν να υποδεχθούν μεγάλο αριθμό προσφύγων από χώρες της Ανατολής που πλήττονται από την αστάθεια και την αβεβαιότητα της εμπόλεμης κατάστασης στη Συρία. Το μεγαλύτερο βάρος, σε αυτήν την περίπτωση, κλήθηκε να το αναλάβει η Ελλάδα, η οποία βρίσκεται στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ελληνική Πολιτεία από την πρώτη στιγμή έδειξε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της στους πρόσφυγες ενώ σε συνεργασία με την Ευρώπη εξασφάλισε σημαντικά ποσά κονδυλίων για την άμεση εγκατάσταση και προσαρμογή τους στην ελληνική επικράτεια. Βέβαια, οι δυσκολίες που αντιμετώπισε και συνεχίζει ακόμα η Ελλάδα είναι μεγάλες καθώς, εν μέσω οικονομικής κρίσης, κλήθηκε να οργανώσει την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού προσφύγων και μεταναστών. Οι κατάλληλες υποδομές δεν υφίστανται με αποτέλεσμα να συνωστίζονται σε κέντρα υποδοχής και να καταστρατηγούνται τα δικαιώματά τους. Η ανεξέλεγκτη είσοδος των μεταναστών στην Ελλάδα οδήγησε στη συμφωνία Ευρώπης – Τουρκίας, στη βοήθεια της FRONTEX αλλά και τη συμπαράσταση του NATO καθώς αυξήθηκε το προσωπικό φύλαξης των θαλάσσιων και χερσαίων συνόρων με τη γείτονα χώρα Τουρκία. Οι συμφωνίες αυτές βοήθησαν στην ελεγχόμενη είσοδο των μεταναστών στην Ελλάδα και κατ ́επέκτασιν στην Ευρώπη. Παράλληλα, γίνεται μεγάλη προσπάθεια αντιμετώπισης κάθε είδους εκμετάλλευσης των μεταναστών και των προσφύγων όχι μόνο όσων προωθούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και όσων βρίσκονται στα κέντρα υποδοχής της Ελλάδας. Γι’ αυτό, oι ισχυρότερες -οικονομικά- χώρες της Ευρώπης θα πρέπει να συνεχίσουν να στέκονται δίπλα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, διαθέτοντας όχι μόνο οικονομικούς πόρους αλλά και προστατεύοντας τα δικαιώματά τους.

Η αντιμεταναστευτική ρητορική των εθνικιστικών κινημάτων αλλά και η τρομοκρατία ακραίων θρησκευτικών οργανώσεων έχει εξασφαλίσει την αύξηση των απαιτούμενων ποσοστών των Εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη. Η είσοδος στα εθνικά κοινοβούλια είναι γεγονός αλλά και η στροφή ορισμένων Ευρωπαίων πολιτών ενάντια στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποτελεί πρόκληση για την Ένωση. Αυτό, όπως είναι φυσικό, οδηγεί την Ευρώπη σε δύσβατα μονοπάτια και καλείται να το αντιμετωπίσει άμεσα. Οι επικείμενες ευρωεκλογές, του 2019, βρίσκονται στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων και το μόνο σίγουρο είναι πως θα καθορίσουν τα επόμενα χρόνια της πορείας της Ευρώπης. Για το λόγο αυτό οι φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση, ακούγοντας τους λαούς και επιλύοντας τα προβλήματά τους.

Η Ενωμένη Ευρώπη εδώ και εβδομήντα χρόνια έχει εξασφαλίσει στους πολίτες της την Ειρήνη και την Ευημερία κάτι που δεν ήταν δεδομένο στο παρελθόν. Προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, και προστατεύει την ίδια τη Δημοκρατία εκφράζοντάς την. Σήμερα, η Ένωση, αδιαμφισβήτητα έχει να αντιμετωπίσει πολλές προκλήσεις, γι’αυτό και εμείς, οι Ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να προστατέψουμε αυτό το σημαντικό οικοδόμημα προκειμένου να συνεχίσει να αποτελεί παράγοντα σταθερότητας, και ειρήνης στην περιοχή. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές.

logo_transparent

H SAFIA (Student Association For International Affairs) δεν υιοθετεί ως Οργανισμός πολιτικές θέσεις. Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο The SAFIA Blog αποδίδονται αποκλειστικά στους συγγραφείς  και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις απόψεις του Σωματείου, του Διοικητικού Συμβουλίου ή των κατά περίπτωση και καθ’οιονδήποτε τρόπο συνεργαζόμενων φορέων.