από την Άρτεμη Καραμπάση, ερευνήτρια στην ομάδα «Άμυνα & Ασφάλεια»

Το 1977, μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, η 29η Νοεμβρίου ανακηρύσσεται σε Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό Λαό, έχοντας ως απώτερο σκοπό να αναδείξει διεθνώς το παλαιστινιακό ζήτημα. Συγκεκριμένα, η ημέρα αλληλεγγύης παρέχει στην Διεθνή κοινότητα την ευκαιρία να εστιάσει την προσοχή της  στο γεγονός ότι το παλαιστινιακό ζήτημα  παραμένει ακόμα άλυτο καθώς και να της υπενθυμίσει ότι πρέπει να συμβάλλει με τέτοιο τρόπο ώστε να μετατρέψει  την αλληλεγγύη σε θετική δράση, αποτελώντας γόνιμο περιβάλλον για την επίτευξη μιας δίκαιης διευθέτησης του Παλαιστινιακού ζητήματος. Η παραπάνω ημερομηνία δεν έχει επιλεχθεί τυχαία, αλλά θεσπίστηκε λόγω της ιστορικής της σημασίας καθώς αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Παλαιστινιακό  λαό.

Σαφέστερα, στις 29 Νοεμβρίου του 1947, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Ψήφισμα 181 το οποίο προέβλεπε τη διάσπαση της Παλαιστίνης σε δύο Κράτη, σε ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, με την Ιερουσαλήμ και τις γύρω περιοχές να αποτελούν ξεχωριστή οντότητα με ειδικό καθεστώς υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ. Οι Παλαιστίνιοι σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς καταψήφισαν την παραπάνω απόφαση, η οποία οδήγησε στην απόφαση της ανακήρυξης  του Ισραηλινού Κράτους, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα το ξέσπασμα του πρώτου αραβο-ισραηλινού πολέμου το 1948 ο οποίος έληξε μετά την υπογραφή των συμφωνιών ανακωχής του 1949 ανάμεσα στο Ισραήλ και τις γειτονικές αραβικές χώρες  και αφού είχε προηγηθεί η ολοκληρωτική στρατιωτική νίκη του Ισραήλ. Μετά τον πόλεμο του 1948 ακολούθησαν άλλοι τρεις αραβο-ισραηλινοί πολέμοι με αποκορύφωμα αυτόν των έξι ημερών ο οποίος μετέτρεψε ριζικά τον χάρτη της Μέσης Ανατολής. Κατά την διάρκεια του Πολέμου των έξι ημερών,  το Ισραήλ μεταξύ άλλων κατάφερε να καταλάβει την Χερσόνησο του Σινά, την Δυτική Όχθη, την Λωρίδα της Γάζας και τα Υψώματα του Γκολάν, εδάφη  τεράστιας στρατιωτικής και ιστορικής σημασίας. Έτσι το Ισραήλ μέχρι το τέλος του πολέμου  καταφέρνει να κατακτήσει όλα τα εδάφη τα οποία σύμφωνα με το ψήφισμα 181 προορίζονταν για την δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους.

O τελευταίος της σειράς των αραβοϊσραηλινών πολέμων γνωστός ως ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ είχε, επίσης, καθοριστική σημασία καθώς τα γεγονότα που συνέβησαν κατά την διάρκεια του άνοιξαν το δρόμο για μια σειρά από ειρηνευτικές διαδικασίες που ακολούθησαν όπως ήταν οι Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ, οι συμφωνίες του Όσλο το 1993 για την παλαιστινιακή αυτονομία, η Διάσκεψη της Μαδρίτης το 1991 καθώς και η Σύνοδος Κορυφής το 2000 στο Καμπ Ντέιβιντ. Οι Συμφωνίες αυτές έμειναν όμως  στα χαρτιά καθώς απέτυχαν να δώσουν οριστική λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα αφήνοντας άλυτα μέχρι σήμερα μερικά από τα πιο καίρια ζητήματα όπως το εδαφικό, το ζήτημα της Ιερουσαλήμ, το ζήτημα των προσφύγων, το ζήτημα των υδάτων κ.α.

Η μη διευθέτηση των ζητημάτων αυτών οδήγησε σε νέες συγκρούσεις όπως ήταν η πρώτη και η δεύτερη Ιντιφάντα και πολλές ακόμη που είναι αισθητές μέχρι και σήμερα, οι οποίες επιδεινώθηκαν ακόμα περισσότερο μετά την απόφαση των ΗΠΑ να αναγνωρίσουν ολόκληρη την Ιερουσαλήμ ως ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσα του Ισραήλ αψηφώντας τις σχετικές καταδικαστικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Στις 29 Νοεμβρίου του 2012, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την αναβάθμιση της παλαιστινιακής αρχής σε Κράτος με την ιδιότητα του παρατηρητή, μια συμβολική και διπλωματική κίνηση που έχει ως απώτερο σκοπό να δώσει στον Παλαιστινιακό Λαό φωνή και βήμα στην διεθνή κοινότητα.

Συνεπώς, η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης για τον Παλαιστινιακό Λαό αποτελεί μια ευκαιρία να υπενθυμίσει στην διεθνή κοινότητα να συμβάλλει ακόμα περισσότερο στην επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος με την προώθηση μιας δίκαιης και διαρκούς διευθέτησης του ζητήματος που θα έχει ως αποτέλεσμα τόσο την ταχεία πρόοδο ως προς της επίτευξη των αναφαίρετων δικαιωμάτων, όπως αυτό της αυτοδιάθεσης, όσο και της γενικότερης βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του παλαιστινιακού λαού.