από την Πηνελόπη Ευθυμιάδη, συντονίστρια της ομάδας «Πολιτική & Διεθνείς Σχέσεις»

Εμβαθύνοντας στην Βενεζουέλα, παρατηρείται ένα παρελθόν ταραχώδες με στρατιωτικές ηγεσίες, αιματηρούς αγώνες και δίψα για ανεξαρτησία. Συνηθίζοντας σε ένα πολυτάραχο πολιτικό τοπίο, ο λαός επιζητεί την ελπίδα σε έναν ηγέτη που θα του χαρίσει την ευημερία, σώζοντάς τον από την εξαθλίωση, δωρίζοντάς του ελευθερία. Αναμφισβήτητα λοιπόν, οδηγούμαστε στην υποκειμενική υπόσταση του λαού αυτού: αναγκαία επιθυμία για ηγέτη σωτήρα.

Ο Τσάβες έθρεφε ως Πρόεδρος το ψυχολογικό χαρακτηριστικό αυτό του λαού, δίνοντας μεταθανάτια την σκυτάλη στον Μαδούρο. Καθώς όμως ο λαός αντιλαμβάνεται το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, και ενώ ο Μαδούρο ακολουθεί πιστά σοσιαλιστικές πολιτικές – που έχουν μείνει σε ένα άλλο παρελθόν δείχνοντας με τα ποσοστά ακραίας φτώχειας να αποτυγχάνουν και την οικονομική κατάσταση να βγαίνει εκτός τροχιάς – «δένεται» σε σημαντικό βαθμό με τον τίτλο του «ηγέτη».

Ακριβώς πάνω σε αυτό το χαρακτηριστικό καρπώνεται η αντιπολίτευση, παράγοντας τον νέο, δυναμικό και αρεστό στην υπόλοιπη Δύση, Χουάν Γκουαϊδό. Με επιτυχία, εκμεταλλευόμενη το ψυχολογικό ατού του λαού, να επιζητά σωτήρα,  σε συνάρτηση με την κοινωνική εξαθλίωση και τα πολιτικά λάθη του Μαδούρο που κάθε άλλο παρά στον εκσυγχρονισμό οδηγούν, αυθαίρετα και χωρίς καμία λαϊκή εντολή αναλαμβάνει την εξουσία.

Το ενδιαφέρον δεν θα μπορούσε να εκλείπει από την πλευρά των ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα η Ουάσιγκτον εδώ και πολλά χρόνια, χρηματοδοτεί την αντιπολίτευση για την ανατροπή της κυβέρνησης, με τις στενότατες σχέσεις τους να το αποδεικνύουν, με βασικό επιχείρημα τις «νοθευμένες εκλογές». Ας σημειωθεί πως οι εκλογές,  από το 1998 και εξής,  στην Βενεζουέλα πραγματοποιούνται σύμφωνα με το διεθνές σύστημα και με εξωτερικούς διεθνείς παρατηρητές. Συν τοις άλλοις, ο Τράμπ άφησε ανοικτό ενδεχόμενο και στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ, δείχνοντας την στήριξη του στον Γκουαϊδό. Η Ε.Ε., αντίθετα,  επέμεινε στο να ακουστεί η φωνή του λαού μέσω εκλογών. Η Ομάδα της Λίμα, τέλος,  τάσσεται  υπέρ της έναρξης μιας διαδικασίας δημοκρατικής μετάβασης στη Βενεζουέλα «προκειμένου να διεξαχθούν νέες εκλογές το συντομότερο».

Δεν αναιρείται το γεγονός, πως με το να εμμένει η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση στις ίδιες σοσιαλιστικές πολιτικές, δεν δίνει πνοή στον λαό της. Πέραν από έναν ηγέτη, επιζητά εκείνον τον ηγέτη που θα εγείρει επιτέλους τον εκσυγχρονιστικό τροχό και θα μετατρέψει την χώρα σε ανεπτυγμένο κράτος. Το πλήθος, προδομένο πλέον, θα αναζητήσει σωτηρία στον οποιοδήποτε. Στην προκειμένη, στο υποβοηθούμενο πραξικόπημα από τις ΗΠΑ , οι οποίες απαιτούν διαρκώς την ανάμειξή τους στα εσωτερικά ενός κράτους, γεγονός που πλησιάζει σε «ιμπεριαλιστικές τάσεις» παρά χείρα δημοκρατική βοήθειας.

Είναι ευρέως αποδεκτό πως η αυθαίρετη ανατροπή δημοκρατικά & νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης υφίσταται ως πραξικόπημα: την στιγμή αυτή,  στην Βενεζουέλα. Δεδομένου ότι η πραξικοπηματική κυβέρνηση εγκαθίσταται, ο λαός «θα θυσιαστεί» για να δει την ανάπτυξη και θα προσαρμοστεί με τις εντολές των ΗΠΑ. Τουναντίον, ο Μαδούρο τώρα αναγκάζεται να αποδείξει την επαναστατικότητα του κι να προσαρμοστεί έναντι των πιέσεων , παραχωρώντας εκλογές. Μολαταύτα, ο λαός οφείλει να υπολογίζεται πρώτος, κι μόνον εκείνος οφείλει να είναι ο ηγέτης του, δίνοντας απάντηση μέσω πολιτικής ενάσκησης του δικαιώματός του: εκλογές .