του Αθανάσιου Σιαμπλή
Αρχικά η επίθεση, της 14ης Φεβρουαρίου, στο Τζαμού – Κασμίρ από βομβιστή αυτοκτονίας φερόμενου ως μέλος της αυτονομιστικής ισλαμιστικής οργάνωσης JeM που σκόρπισε τον θάνατο σε 44 Ινδούς χωροφύλακες, αποτελεί το «επιστέγασμα» μιας σειράς τρομοκρατικών ενεργειών τα τελευταία χρόνια στην διαφιλονικούμενη περιοχή. Το αποτέλεσμα αυτού είναι η δυσχέρανση τόσο των ήδη τεταμένων σχέσεων της Ινδίας και του Πακιστάν όσο και του ενδεχόμενου μιας πολιτικά «βιώσιμης» λύσης για την περιοχή του Κασμίρ.
Ειδικότερα η γεωγραφική κατανομή του Κασμίρ μεταξύ των 2 κρατών βρίσκει την μεν Ινδία να κατέχει περίπου το 45 τοις εκατό της συνολικής έκτασης του Κασμίρ συμπεριλαμβάνοντας το Jammu, το Ladakh και τον παγετώνα Siachenενώ το δε Πακιστάν περίπου το 35 τοις εκατό ενσωματώνοντας το Gilgit, το Baltistan, το Azad και το «ελεύθερο» Κασμίρ.Επίσης, μερίδιο στην συγκεκριμένη περιοχή κατέχει και η Κίνα(τις περιοχές Trans-Karakoram και Aksai-Chin) λόγω της επιτυχούς για αυτή κατάληξη του σινο-ινδικού πολέμου του 1962, ήτοι το 20%.
Πάνω στην βάση αυτή, η στρατηγική που ακολουθεί το Νέο Δελχί έγκειται στον χαρακτηρισμό του Κασμίρ ως αναπόσπαστου κομματιού της Ινδικής εδαφικής επικράτειας, απόρροια και της επικυρωμένης συμφωνίας εισδοχής(1948) τόσο από την Ινδία όσο και από την αποχωρούσα Μεγάλη Βρετανία, στηριζόμενη και στο ψήφισμα 1172 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ περί λύσης μέσω διμερούς διαλόγου χωρίς την διεξαγωγή δημοψηφίσματος ενώ ταυτόχρονα κατηγορεί το Πακιστανικό κράτος ότι διεξάγει πόλεμο στο Κασμίρ «δια αντιπροσώπων» (proxy war) χρηματοδοτώντας παραστρατιωτικές-τρομοκρατικές οργανώσεις. Οι ομάδες αυτές πραγματοποιώντας ανάλογες του προαναφερθέντος περιστατικού ενέργειες αποσκοπούν, κατά την Ινδία, στην πρόκληση αστάθειας στην περιοχή καθώς και στην μελλοντική προσάρτηση εδαφών. Από την άλλη πλευρά, το Ισλαμαμπάντ υποστηρίζει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην περιοχή του Κασμίρ(η οποία δεν υλοποιήθηκε το 1948) προκειμένου το νέο καθεστώς να καθοριστεί με βάση τη βούληση των κατοίκων, αναπτύσσοντας μάλιστα και την θεωρία των «δύο εθνών»(twonationstheory). Υπό το πρίσμα αυτό, το Πακιστανικό κράτος αναφέρεται στην ύπαρξη δύο διαφορετικών εθνοτικών ομάδων-πληθυσμών ,εντός του υπό Ινδική διοίκηση Κασμίρ, με διαφορετικά εθνοτικά και θρησκευτικά χαρακτηριστικά, οι οποίες θεωρούμενες ως δύο διακριτές οντότητες δύναται να μετουσιωθούν σε ανεξάρτητα κράτη.
Εντός του παρόντος πλαισίου δύναται να επισημανθεί πως παρατηρείται μια κλιμάκωση της κρίσης των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ Ινδίας-Πακιστάν με αφορμή την συγκεκριμένη επίθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει τον προαναφερθέντα ισχυρισμό, αποτελεί η ανάκληση του Πακιστανού πρεσβευτή στην Ινδία ως «απάντηση» σε ανάλογη ενέργεια στην οποία προέβη η κυβέρνηση του Νέου Δελχί, η οποία όχι μόνο κατηγορεί «ευθέως» το Ισλαμαμπάντ ότι υποθάλπει τρομοκρατικές επιθέσεις αλλά και η ίδια η πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι απείλησε ότι οι αυτοί που βρίσκονται πίσω από την επίθεση «θα πληρώσουν βαρύ τίμημα», με το Πακιστάν να μην αποκλείει το ενδεχόμενο «ανταποδοτικού πλήγματος».
Κλείνοντας, τα προ-αναφερόμενα γεγονότα χαρακτηρίζουν ως «επιτακτική» την ανάγκη παρέμβασης της Διεθνούς Κοινότητας, η οποία θα πρέπει να λάβει υπόψιν τα εκατέρωθεν εθνικά συμφέροντα, το διεθνές δίκαιο και τις πληθυσμιακές«ιδιαιτερότητες» του Κασμίρ( καθώς από τα 4 εκ. κατοίκων μόνο το 4 τοις εκατό είναι Ινδοί και το υπόλοιπο 96 τοις εκατό Μουσουλμάνοι σε αντίθεση με τους ομοιογενείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς εντός των Πακιστανικών εδαφών). Μέσα στο πλέγμα αυτό, άμεση προτεραιότητα δύναται να αποτελεί ο περιορισμός ανάλογων τρομοκρατικών ενεργειών, η παύση παραβίασης χρήσης βίας από τις Ινδικές δυνάμεις έναντι των πολιτών του Κασμίρ, η χορήγηση εγγυήσεων από το Ισλαμαμπάντ ότι δεν υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά κυρίως η αποτροπή χρήσης στρατιωτικής βίας καθώς δεν θα πρέπει να αμεληθεί πως μιλάμε για δύο «πυρηνικά κράτη».
H SAFIA (Student Association For International Affairs) δεν υιοθετεί ως Οργανισμός πολιτικές θέσεις. Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο The SAFIA Blog αποδίδονται αποκλειστικά στους συγγραφείς και δεν αντιπροσωπεύουν απαραίτητα τις απόψεις του Σωματείου, του Διοικητικού Συμβουλίου ή των κατά περίπτωση και καθ’οιονδήποτε τρόπο συνεργαζόμενων φορέων.
the SAFIA Blog 