Του Χωριανόπουλου Άγγελου.

Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πληθώρα διεθνών και διακρατικών συνθηκών έχουν σχηματίσει την παγκόσμια ιστορική πορεία. Από τα πορίσματα και τις επιπτώσεις των αρχαιοελληνικών σεισαχθειών μέχρι την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, χιλιάδες κρατικές επεκτατικές βλέψεις έχουν έρθει να αμφισβητήσουν την σημασία των οργανισμών αυτών. Ιστορικά παρατηρείται πως ένα τεράστιο χάσμα υπήρχε μεταξύ τον οριοθετημένων συμφωνιών και της πολιτικής που ακολουθείτο από τα κράτη με σκοπό την τήρησή τους. Η παραβίαση του ψηφίσματος του ΟΗΕ, το 2003, από τις Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με το αίτημα Αμερικανικής στρατιωτικής παρεμβάσεως στο Ιράκ εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν έρχεται να μας θυμίσει πως ανέκαθεν τα κράτη ισχύος είχαν την «πολυτέλεια» να αγνοούν τέτοιους διεθνείς οργανισμούς. Η σημερινή εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έρχεται σήμερα να μας θυμίσει πόσο σημαντική είναι η ικανότητα των κρατών να μπορούν από μόνα τους να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ των λεγομένων της συμφωνίας και των πολιτικών που απαιτούνται για την τήρησή της.

Το διεθνές δίκαιο αλλά και οι διακρατικές μορφές του έρχονται σήμερα, εν έτη 2020, να βρουν ένα εξοπλιστικό προσωπείο. Ένα προσωπείο, που ορμάτε από τις στρατιωτικές προσαρμογές της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, καλείται σήμερα να θέσει εξοπλιστικά πλέον την οποιαδήποτε παραβίαση του διεθνούς δικαίου, οδυνηρή και επώδυνη για το παραβιάζον. Η ομπρέλα, η οποία το σχηματίζει, καλείται δικτυοκεντρικός πόλεμος, στηριζόμενος σε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, προσαρμοσμένα σε βληματοκεντρικά αμυντικά συστήματα (π.χ. βαλλιστικούς πυραύλους ανεξαρτήτου πλατφόρμας) και περιορίζει σχεδόν εξ ολοκλήρου τον ανθρώπινο παράγοντα. Τα συστήματα αυτά ονομάζονται anti access area (Α2/AD) και ο μέχρι πρότινος σκοπός τους είναι να αποκλείουν την αεροπορία-ναυτικό των ΗΠΑ από την θάλασσα της νότιας Κίνας. Κύρια χώρα παραγωγής και χρήσης τους είναι η Κίνα καθώς χρησιμοποιούνται και από τη Ρωσία. Οι χώρες αυτές αναζητούν τρόπους να διαφυλάξουν την εξωτερική τους πολιτική από την επιρροή των ΗΠΑ, θέτοντάς τις απλησίαστες από δυτικές βλέψεις.

Τα αμυντικά συστήματα αυτά έρχονται να αλλάξουν πλέον τις γεωοικονομικοπολιτικές επιρροές των χωρών ισχύος. Σε περίπτωση λειτουργικής εφαρμογής των συστημάτων αυτών στην Συρία, η νατοϊκή πολιτική επιρροή θα αλλάξει συθέμελα στην Μέση Ανατολή. Το ηλεκτρονικό φάσμα που θα τα υποστηρίζει, θα τα θέτει ως απαραβίαστα και σχεδόν μη ανιχνεύσιμα από δυτικά ραντάρ κάνοντας εκ φύσεως ελαττωματική την αναγνώριση της τοποθεσίας τους. Εύκολα, συμπεραίνουμε πως τα νατοϊκά αεροσκάφη όχι μόνο δεν θα μπορούν να πλησιάσουν την περιοχή (λόγω των A2/AD) αλλά και δεν θα μπορούν να ανιχνεύσουν την τοποθεσία τους. Ύστατο παράδειγμα της αποτελεσματικότητας της αμυντικής αυτής εξέλιξης είναι η είσοδος των Ρωσικών στρατευμάτων άνευ εθνόσημου στην Κριμαία το 2014. Τα ρωσικά ραντάρ ηλεκτρονικού πολέμου κάλυψαν πλήρως τις βολές του ρωσικού ενισχυμένου πυροβολικού τόσο δια των συμβατικών όσο και δια των διαστημικών ραντάρ, δίνοντας την ευκαιρία στις ρωσικές δυνάμεις να παγιώσουν την παρουσία τους στην περιοχή. Οι βολές αυτές χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή ακρίβεια, ενισχυμένο βεληνεκές και ουσιαστική ‘’φονικότητα’’ πλήγματος ταρακουνώντας των Δυτικό αμυντικό άξονα.

Συμπεραίνουμε ότι τα γεωπολιτικά κέντρα δεν θα στηρίζονται πλέον σε μία μετέωρη διπλωματική πολιτική μέσω συνθηκών, αλλά στο μελλοντικά βέβαιο επακόλουθό της δηλαδή την άμεση εγκατάσταση τέτοιων συστημάτων A2/AD στα εκάστοτε κρατικά σύνορα. Το μελλοντικό τεχνολογικό φάσμα τους θα επιτρέπει να κινούνται με λογισμικά τεχνητής νοημοσύνης, αναγνωρίζοντας μόνα τους τον στόχο μέσα από δική τους ‘’βιβλιοθήκη’’ απειλών, αγνοώντας πλήρως όχι μόνο την στρατιωτική ανθρώπινη ιδιότητα, αλλά και την πολιτική. Σε περίπτωση που μία πολιτική οντότητα έχει επεκτατικές γεωγραφικά βλέψεις έναντι μίας άλλης χώρας, πλέον θα καλείται να αναθεωρήσει τις πράξεις της.  Μελλοντικά, οι διεθνείς συνθήκες, βάσιμες ή μη, θα παγιώνονται πλήρως, νομικά και οπλικά, δίνοντας την δυνατότητα στις παρούσες επεκτατικές πολιτικές να παίξουν τα τελευταία τους χαρτιά.

Ένας εν διαμόρφωσιν άξονας σχηματίζεται εις τας ανατολάς μας, με πλήρη επίγνωση της νέας στρατιωτικής επαναστάσεως και τεράστια θέληση για την εφαρμογή της. Μία επανάσταση που θέλει το βλήμα αυτόνομο, φονικό και ανεξάρτητο από κέντρα διοικήσεως και χάραξης πολιτικής. Βασική επιδίωξη είναι η δημιουργία τεράστιων γεωγραφικών ζωνών, στις οποίες η δύση δεν θα μπορεί να παρέμβει ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά. Ο δρόμος αυτός φαίνεται από τις διακρατικές επενδύσεις της αυταρχικής Κίνας σε λιμάνια, αεροδρόμια και σιδηροδρόμους τόσο στον Ευρασιατικό άξονα όσο και στον Αφρικανικό, θέλοντας να μας θυμίσει το αρχαιοελληνικό ρητό  ‘’ο κυκλών κυκλώνεται’’. Ένα ρητό ορμώμενο από την ύστατη ιστορικά μορφή δημοκρατίας το οποίο θυμίζει σε ανατολή και δύση πως ο μόνος τρόπος εφαρμογής του είναι δημοκρατικά και όχι αυταρχικά.